Nieuwe dingen & weinig tijd

Lieve mensen,

ik heb het gevoel dat ik een soort van verklaring schuldig ben voor mijn veel te lange stilte de afgelopen maand. Er is veel gaande en ik heb weinig tijd + energie om berichten te schrijven, helaas.
Misschien dat sommigen het weten, maar ik heb een nieuwe baan erbij. Wat betekent dat ik momenteel twee banen naast elkaar heb lopen en dat loopt op tot een gemiddelde 45 uur werk per week. Persoonlijk is het me af en toe wat te veel, maar als het goed is wordt dit na de vakantie periode allemaal wat minder. Naast mijn werk heb ik dan twee vrije dagen, waarvan er één al vol gepland staat met paardrijlessen, motorrijlessen (daar ben ik ook mee begonnen!) en hockeyles (weer wat nieuws!). Als jullie een beetje mee hebben gerekend heb ik dan maar één echte vrije dag in de week, wat vaak neer komt op de zondag. Dan ben ik blij dat ik even zit of vrienden kan zien. Wat ik die dag ook doe, ik kan de energie niet opbrengen om dan ook nog eens een positieve en boeiend blogje te schrijven, hoe vervelend ik dit ook vind! Ik heb namelijk best veel waar ik over kan en wil schrijven.

Ik ga dit bericht ook niet langer maken dan nodig is. Ik heb het op het moment gewoon te druk om de energie op te brengen voor mijn blog. Mooier dan dat kan ik het helaas niet maken. Ik ga er vanuit dat als de vakantieperiode op mijn beide banen voorbij is, ik weer meer vrije tijd zal hebben en hopelijk ook meer energie kan steken in mijn blog.

Toch wil ik iedereen bedanken die mijn blog blijft lezen en volgen in de tijd dat ik een stuk inactiever ben! Super lief, doet me echt heel veel!

Take Care! X

The Butterfly Effect

Laatst was er een film op televisie genaamd “The Butterfly Effect” met in de hoofdrol Ashton Kutcher. Nou ben ik op zich geen grote fan van hem, maar toen ik de omschrijving van deze film las, werd ik erg nieuwsgierig. Het was uiteindelijk een bizarre film waar ik nog lang over na heb gedacht.

De film gaat over Evan. Je kijkt op het begin eerst naar zijn jeugd, wat er gebeurt rondom hem en zijn vriendgroep waarin één meisje zit waar hij smoorverliefd op is. Evan heeft last van black-outs en kan zich daardoor vaak niet herinneren wat voor bizarre dingen er zijn gebeurd. Om inzicht te krijgen in zijn geheugen laat zijn moeder hem elke dag opschrijven wat hij die dag gedaan heeft, zodat ze kunnen testen of hij zich nog bepaalde dingen kan herinneren.
Later zie je Evan in zijn studentenhuis samen met een goede vriend van hem op dat moment. Hij heeft al een hele poos geen black-outs gehad en wil dit eigenlijk gaan vieren. Dan komt hij erachter dat als hij pagina’s uit zijn dagboek leest, hij terug kan gaan naar dat moment om een gebeurtenis te veranderen. Dit is dan ook wat hij gaat doen, want hij wil zijn toekomst perfect maken. Maar elke keer als hij iets veranderd heeft dit enorme invloeden. Niet alleen op hem, maar ook op zijn vriendengroep van vroeger. Het lijkt wel alsof hij nooit iedereen kan redden. Dan neemt hij als laatste een drastisch besluit. Hij besluit iemand op te offeren, om de toekomst beter te maken.

Het klinkt misschien een beetje vaag, maar ik kan er verder niet te veel over schrijven, omdat ik dan met veel spoilers aan kom zetten. The Butterfly Effect houdt in dat bepaalde keuzes die je maakt in het leven, invloed hebben op je toekomst. Dit klinkt natuurlijk logisch, maar denk er eens over na. Je kunt ervoor kiezen om nu naar de supermarkt te gaan om dat pak melk te halen, of je kiest ervoor om over een uur naar de supermarkt te gaan. Als je nu zou gaan zou je je toekomstige partner tegen komen, die je zo goed aanvult en waarmee je elke dag weer kan lachen. Als je over een uur gaat, omdat je simpelweg te lui bent om op te staan of omdat het regent en je geen paraplu bij de hand hebt, zal je die partner niet tegenkomen. Je bent hier dan wel niet van bewust, maar ik vind het interessant hoe zoiets werkt.

Laten we even een drastisch voorbeeld uit mijn leven nemen, want zoals je merkt heb ik hier lang over na zitten denken. In de vierde klas van de havo kreeg ik een enorm grote paniekaanval in de scheikundeles. Ik wist toen nog niet goed wat er mis met mij was en ik heb uit paniek in het uur erna mijn moeder opgebeld om hulp te vragen. Mijn moeder is toen naar een collega van haar gegaan voor advies en via via ben ik toen bij een maatschappelijk werker terecht gekomen. Met gesprekken met haar ben ik erachter gekomen dat ik SPH wilde gaan studeren, omdat ik graag anderen wilde helpen. Even heel kort door de bocht uitgelegd. Maar wat nou als ik mijn moeder die dag niet had opgebeld? Was ik dan ooit bij diezelfde maatschappelijk werker terecht gekomen. Was dit misschien wat later uiteindelijk nog gebeurd? Of zou het nooit aan de orde zijn gekomen. En zo niet.. was ik dan op dezelfde studie uitgekomen als nu?

Ik vind dit hele concept super interessant en tegelijkertijd best eng. Je moet er ook maar niet teveel over nadenken, want dan ga je nog meer aan je eigen keuzes twijfelen. Maar ik vind het wel boeiend om te zien hoe kleine keuzes zoveel invloed kunnen hebben op je leven.
Zo ben ik via een vriendin van vroeger op mijn huidige werk terecht gekomen toen ik een jaar of zestien was. En heb nu via dat werk een andere goede vriendin opgedaan. Maar als ik nooit vrienden was geworden met die eerste vriendin.. dan had ik misschien wel een hele andere baan gehad en andere mensen leren kennen.

Ik weet het niet.. ik houd er wel van, dat hele Butterfly Effect. Je hebt er ook games van die ik heel boeiend vind. Zo heb je de game “Until Dawn”. Het is een soort horrorgame waar je verschillende personages hebt om te besturen en je krijgt de hele tijd in de game verschillende opties die je de personages kan laten uitkiezen. Kies je voor het één, dan zal je personage misschien later wel de dood vinden. Kies je het ander, dan zal diegene het wellicht nog overleven. Ik heb het spel niet, maar heb video’s ervan gezien op Youtube en het intrigeert me echt!

 

Ik ben heel benieuwd wat jullie hiervan vinden en of jullie hier wel eens over nagedacht hebben? Let me know!

Take Care! X

 

Sport is gezond, ofzoiets.

In mijn leven heb ik al verschillende sporten uitgeprobeerd. Sommigen hielt ik maar een paar lessen vol en anderen heb ik meerdere jaren beoefend. Het leek mij wel leuk daar een overzicht van te maken en wie weet kan ik anderen nog wat inspiratie meegeven.

Gym

Is dat een sport? Ja, toen ik klein was – een jaar of vijf/zes denk ik – was dat een sport. Het was niet datgene wat je op school altijd deed, maar het was een soort turnen zonder toestellen. Tegelijkertijd was het een halve toneelschool, omdat we veel oefeningen verwerkten in een verhaal. Zo hebben we een keer een optreden gehad waarin de ene helft Pippi Langkous speelde en de andere helft speelde de zeerovers. Ik kan me er verder weinig van herinneren eerlijk gezegd, behalve dat ik een keer mijn nek heb weten te kneuzen tijdens een koprol. Dit deed zo’n zeer dat ik meteen genezen was van deze sport.

Atletiek 

Deze sport was op één of andere manier vrij populaire toen ik op de basisschool zat, want de halve school ging naar deze sport toe. Ik vond het ook erg leuk om te doen en weet eigenlijk niet meer zo goed waarom ik hiermee gestopt ben. Ik denk dat iedereen wel weet wat deze sport inhoud. Hoogspringen, verspringen, hordelopen, sprinten, duurloop.. alles komt er in voor. Het voordeel is dat je een onwijs goede conditie ervan krijgt en dat het lekker buiten in de open lucht is.

Hockey

Hockey is een sport dat ik best lang gedaan hebt, ik denk een jaar of vijf. Dit begon op de basisschool, in groep 7 of 8 en halverwege de middelbare school ben ik ermee gestopt omdat ik te weinig tijd had voor én twee trainingsavonden per week én elk weekend een wedstrijd. Daarnaast werd het team steeds minder gezellig. Bij het hockey hangt er toch wel een bepaalde cultuur waar je moet inpassen en ik deed dat niet echt. Wel vind ik de sport nog steeds ontzettend gaaf. Ik kijk er dan ook nog graag naar op televisie. Het gave aan hockey is dat het natuurlijk een teamsport is en dat moet je liggen. Maar het is heel tof om met z’n allen iets te bereiken. Zelf speelde ik op de rechts achter positie. Om zo samen te werken aan een overwinning doet veel voor het groepsgevoel.

Volleybal

Op een blauwe maandag heb ik een les volleybal meegelopen. Ik was toen nog heel verlegen en durfde mezelf niet goed open te stellen in dat nieuwe team. Dit heeft me dan ook afgeschrikt om ermee door te gaan. Wel jammer, want de sport zelf lijkt me nog steeds gaaf om te doen als je eenmaal de technieken onder de knie hebt.

Dans

In een ver verleden heb ik ooit op ballet gezeten. Niet à la het zwanenmeer, maar gewoon dansen voor kleuters eigenlijk. Ik kan me hier verder ook vrij weinig van herinneren..

Ik heb een paar lessen showdans beoefend. Dit kun je zien als streetdance, maar dan met meer showelementen. Ook hier voelde ik me toen der tijd totaal niet op mijn gemak in de groep. Als ik er zo over nadenk is de sfeer in een groep voor mij echt een belangrijke factor of ik ergens mee door wil gaan. Sfeer is zo belangrijk voor of je je ergens op je gemak bij voelt en of hetgeen wat je leuk vindt om te doen, jou ook echt het volle plezier kunnen geven.

Verder heb ik ook drie jaar op stijldansen gezeten. Ik begon er samen met een vriendin aan en na het eerste jaar (brons) ben ik doorgegaan met een groede vriend van mij. We zijn door gegaan tot goud. Daarna ben ik gestopt en is hij geloof ik nog verder gegaan met een andere danspartner. Ik had nooit gedacht dat ik op stijldansen zou gaan, want ik vind mezelf daar helemaal niet het type voor. Maar het was super leuk om dit te doen samen met een goede vriend en daarnaast waren de dansavonden ook gewoon heel gezellig. Je maakt snel nieuwe vrienden en op zo’n avond deel je allemaal dezelfde interesses.

Fitness

Ik heb meerdere keren ingeschreven gestaan bij een sportschool, maar hielt het eigenlijk nooit lang vol. Totdat ik mij afgelopen september met een goede collega/vriendin weer opnieuw heb ingeschreven. Nu sporten we namelijk samen en dat gaat veel beter. Je zegt zo minder snel iets af, omdat je dit samen doet en elkaar niet wil laten zitten. Gemiddeld gaan we er twee keer per week heen.
Nu het wat mooier weer wordt, ruilen we de sportschool een beetje in voor het hardlopen. We volgen zo’n programma – de welbekende Evy – en we zitten nu in onze derde week. Het gaat nog steeds goed! Het is drie keer per week ongeveer een half uurtje hardlopen en daarin bouw je de moeilijkheidsgraad op. Ons einddoel is de 5 km achter elkaar lopen, maar je begint natuurlijk met één minuut rennen, één minuut lopen enz. Tot nu toe is het nog te doen, het is vooral leuk om te zien hoe je conditie meegroeit. De eerste week had ik echt moeite met twee minuten hardlopen achter elkaar en gisteren zaten we al op de vier minuten en dat ging eigenlijk vrij goed!
Mijn tip is dus ook: zoek een partner op waarmee je kan gaan sporten/hardlopen als je dat graag wilt. Dit is een goede houvast en je zult het hoogstwaarschijnlijk beter volhouden omdat je elkaar kan motiveren.

Paardrijden

En natuurlijk paardrijden! Ik rijd al paard sinds mijn 6e en aangezien ik nu 23 ben, maakt dat dat ik dit al zo’n 17 jaar volhoud. Ik vind het nog steeds elke week weer even geweldig om te doen. De samenwerking met een dier.. elkaar aanvoelen.. naar elkaar luisteren en elkaar helpen. Samen iets bereiken dat is echt heel tof! Dat vond ik al het grote voordeel in de teamsport, maar hier doe je het natuurlijk ook als team, met je paard. Ik heb sinds twee jaar ongeveer een privé instructrice en ik mag op haar paarden rijden. Ik ben hier zoveel mee vooruit gegaan dan ik al die jaren op de manege heb gedaan. Ik ga dat paard steeds beter aanvoelen en we begrijpen elkaar elke keer weer wat beter. Ik hoop dat ik hier nog heel lang mee mag doorgaan! Als jullie het leuk vinden kan ik hier nog wel een keer een los artikel over schrijven, heb nog genoeg foto’s van de jonge ik  die op pony’s rijdt!

 

Zo dat was hem geloof ik. Ik ben benieuwd naar de sporten die jullie allemaal hebben gedaan, dus let me know!

Take Care! X

 

Let’s get very personal tag

Ik zag deze tag bij creabealounge en wilde hem graag overnemen, want ik houd nou eenmaal van tags invullen! En deze had weer nieuwe vragen die ik nog niet eerder had beantwoord. Dus hier gaan we. Het is een lange lijst, dus pak er een zak chips en een glas koud drinken bij, want het is warm!

Dit wordt heel persoonlijk. Ben je er klaar voor?
Als het té persoonlijk wordt, haal ik de vraag gewoon weg. Kuch.

Wanneer is de laatste keer dat je echt gebroken was? (emotioneel)
Elke keer als ik van een therapie sessie af kom. Ik weet dat ik me misschien juist beter zou moeten voelen, maar daar word je zo geconfronteerd met je emoties en problemen dat ik altijd even een volle dag voor nodig heb om daar van bij te komen.

Heb je ergens zin in op dit moment? (eten)
Ja, ik heb vrij veel behoefte aan chips op het moment. Een pizza mag ook trouwens. (Negeer even het feit dat deze blog in de ochtend online komt, ik schreef hem zondagavond oké)

Als je iemand bij je mocht hebben op dit moment, wie zou het zijn?
Mijn beste vriendinnetje, ik heb echt behoefte om te socializen.

Zou je liever tien kinderen hebben of geen kinderen?
Dan zonder twijfel geen kinderen. Ben er sowieso nog niet over uit of ik ooit kinderen zou willen (mocht ik ze kunnen krijgen natuurlijk). Maar in ieder geval nooit tien!

Wat hoor je op het moment van schrijven?
De televisie. Ik kijk de herhaling van Idols. Niet veel soeps..

Staat je bed tegen meer dan één muur aan?
Nee net niet. Er zit nog een verwarming tussen.

Waar denk je op dit moment aan?
Aan deze tag. Gelukkig kan ik maar één ding tegelijk. Ik ben soms net een man.

Sta je altijd klaar voor je vrienden?
Ik vind ‘altijd’ een groot woord. Neem ik om 3 uur ’s nachts op als iemand mij belt? Nee, dan staat mijn telefoon op stil. Maar op normale tijden dan .. ja! Sowieso, maakt niet uit wat er is, ik sta altijd open voor een gesprek, een knuffel of gewoon een luisterend oor.

Wie is de laatste persoon die jou heeft zien huilen?
Mijn psycholoog, gok ik. Ik huil liever niet waar anderen bij zijn, maar zij krijgt het wel eens voor elkaar.

Wat doe jij altijd als je nerveus bent?
Mezelf proberen af te leiden met een leuke, luchtige serie kijken, of gewoon iets ondernemen, zoals sporten. Als ik ga stilzitten en na blijf denken erover, wordt het er ook niet beter op. Ik trek mij in ieder geval heel snel terug als ik nerveus raak, ik word heel stil, prikkelbaar en ben gewoon het liefste alleen.

Wees eerlijk, vind je mensen in het algemeen leuk?
Nee. In eerste instantie geven mensen mij vaak de zenuwen. Maar dat komt ook door mijn paniekstoornis denk ik. Toch ben ik wel blij dat ze er zijn, want ik kan me ook snel eenzaam voelen.

Is er iemand die jou volledig begrijpt?
Dat lijkt me niet. Ik snap mezelf nog niet eens in alles, laat staan anderen. Ik denk dat iemand je pas volledig begrijpt als diegene 24/7 in jouw hoofd kan meekijken. En dat gaat nou eenmaal niet.

Heb je op dit moment een reden om te lachen?
Natuurlijk. Er zijn altijd honderden redenen om te lachen, kies er gewoon één!

Heeft iemand jou wel eens verteld dat die persoon jou voor geen goud kwijt wil?
Zeker, mijn moeder, zeker elke week wel een keer. Maar ook vrienden die laten weten dat ze de vriendschap zo waarderen dat ze hopen dat die voor altijd overeind blijft staan.

Zou je gelukkiger zijn als het leven een “rewind” -knop zou hebben?
Nee dat denk ik niet. Ik zou ook niet weten waar ik die voor zou moeten gebruiken. Hoogstens zet ik hem in om een super fijn moment her te beleven.

Vertel jij je ouders alles?
Nee zeker niet. Vind ik ook niet nodig en eigenlijk ook niet heel gezond meer op mijn leeftijd.

Zou het jou uitmaken als je vriend zou roken?
Ja, ik heb het liever niet. Maar ik zou er iemand niet op afwijzen.

Heb je het gevoel dat je binnenkort gekwetst gaat worden door iemand?
Dat hoop ik niet eigenlijk. Nee gelukkig heb ik dat gevoel niet. Heb wel het idee dat ik misschien iemand -ongewild- moet gaan kwetsen. En dat vind ik eigenlijk nog rotter dan zelf gekwetst worden.

Kan je je herinneren wie je op deze dag, vorig jaar leuk vond?
Uh, nee.

Denk je meer aan het verleden, de toekomst of het hier en nu?
De toekomst. Ik heb best wel wat zorgen, maar tegelijkertijd ook heel veel dromen over/voor de toekomst. Ik ben vooral benieuwd wat het me gaat brengen.

Hoeveel uur slaap krijg je gemiddeld per nacht?
Ik probeer 8 tot 9 uur per nacht te halen. Vaak lukt dit wel.

Ben jij makkelijk om mee om te gaan?
Nee dat denk ik niet. Op het eerste gezicht wel, maar ik heb nogal een gebruiksaanwijzing als we serieus wat vaker gaan afspreken. Daar kun je mee dealen of niet. Overigens heb ik het dan weer over dat stukje paniekstoornis. Ik durf lang niet alles, terwijl sommigen dat wel van je verwachten. Qua karakter ben ik verder best oké om mee om te gaan, denk ik haha.

Haat je de persoon waarmee je voor het laatst een gesprek hebt gehad?
Nou dat zijn mijn ouders, dus een keiharde ‘nee’ op deze vraag.

Wat heb je voor het laatst gedronken?
Water en ik ga zo even aan de dubbel friss.

Welk soort bed heb jij?
Ik heb een boxspring van 160×200. Lekker alleen voor mijzelf.

Hou je van de regen of haat je het?
Geen van beide. Ik kan het best waarderen, maar niet als ik net op de fiets zit.

Heb je ooit iets gedaan terwijl je altijd tegen jezelf had gezegd dat je het nooit zou doen?
Ja. Tot zover mijn antwoord.

Zien mensen jou als optimist of pessimist?
Ik denk dan toch als een pessimist. Ik zie best vaak beren op de weg en denk teveel na bij beslissingen, waardoor ik snel alleen de negatieve kanten van dingen zie. Dat heeft wel als voordeel dat ik vrij verantwoordelijk ben en niet impulsief overal induik.

Met wie heb je als laatste in de auto gezeten, op je familie na?
Een vriendin. We gingen samen naar de Hunkemoller uitverkoop in Houten.

Wat is de laatste film die je in de bioscoop hebt gezien en met wie heb je die film gezien?
The Jungle Book, met een vriendin. Echt een aanrader, zo mooi gemaakt!

Ben je een keer gekwetst door iemand waarvan je nooit verwacht had dat die je zou kwetsen?
Ja, wie niet? Wil ik bijna zeggen..

Je ouders zijn op vakantie. Zou je een groot feest geven?
Nee, dat zullen ze niet op prijs stellen. Maar ik zou zeker één of meerdere mensen uitnodigen voor de gezelligheid. Gelukkig breken mijn vrienden de tent niet af.

Spendeer je je weekend liever bij een concert of in de discotheek?
Zonder twijfel een concert. Dat kan ik veel meer waarderen dan een discotheek.

Heb je het idee dat je vaak voor hetzelfde soort type jongen valt?
Nee, totaal niet. Ik weet ook niet steeds niet wat “mijn type jongen” is. Daar is echt geen verband in te vinden. Ik denk dat het enige is wat ik daarover kan zeggen, dat ik wel op echte mannen val. Daarmee bedoel ik dat ik niet van een “baby face” houd, om maar even een term erin te gooien.

Heb je ooit een grapje over iemand gemaakt, wat die persoon aan het huilen maakte?
Niet dat ik weet. Hopelijk is dat nooit gebeurd, want dat zou ik erg rot vinden!

Denk je dat je te veel aandacht aan je uiterlijk besteed?
Nee, gewoon zodat ik net acceptabel de deur uit kan.

Ben jij snel jaloers?
In een relatie niet. Ik kan wel heel jaloers zijn op mensen die zonder zorgen allemaal leuke en spannende dingen in hun leven aangaan, zoals vakanties. Het is niet dat ik dat een ander niet gun, maar ik zou het zelf ook zo graag willen kunnen!

Heb je de afgelopen week kleding gekocht?
Ja, een hoop BH’s in die Hunkemoller uitverkoop dus.

Mis je iemand op dit moment? Zo ja, wie?
Missen is een groot woord. Wel dat ik graag iemand weer zou willen zien.

Laatste persoon die jou aan het huilen heeft gemaakt?
Ikzelf waarschijnlijk. Daar kan ik nogal goed in zijn.

Maakt de gedachte aan je ex je woedend?
Nee hoor.

Wat doe je morgen?
Ik heb morgen een erg belangrijk gesprek. Hopelijk loopt alles goed en kan ik jullie binnenkort updaten op mijn blog!


Ben jij zo’n persoon die om de haverklap een nieuw vriendje heeft?
Zeker niet.

Is er iemand die je graag zou willen zien op dit moment?
Ja, mijn lieve vriendinnetjes.

Heeft je ex je ooit bedrogen?
Niet dat ik weet haha!

Houd je van suikerspinnen?
Nee, daar zie ik echt de lol niet van in. Zodra je het in je mond stopt, verdwijnt het alweer. Dat is ook zonde van je geld.

Wie was de laatste persoon waarmee je een serieus gesprek hebt gevoerd?
Een goede vriendin van mij. Voornamelijk over de toekomst en wat te doen met bepaalde factoren.

Ben je ooit tegen iemand aan in slaap gevallen?
Ja hoor, toen ik klein was tegen mijn ouders natuurlijk en wellicht ook anderen familieleden. Maar ook wel eens tegen mijn ex toen der tijd.

Hoe was je week? Geef een cijfer van 1 tot 10.
Mijn week was best wel oké! Goed nieuws gehad en leuke dingen gedaan. Ik geef hem een 8.

Heb je een vriend van het andere geslacht waar je goed mee kunt praten?
Ja, heb ik.

Wat deed je gisteravond om twaalf uur?
Toen zat ik beneden nog iets te kijken geloof ik. Of ik ging net richting bed..

Wat is je stemming op dit moment?
Rustig, neutraal. Beetje onrustig voor morgen.

Wie was de eerste persoon waarmee je praatte vandaag?
Mijn vader, vanochtend toen ik naar beneden kwam.

Is er de afgelopen maand iets gebeurt wat je heel erg blij maakte?
Ja, wel meerdere dingen. Gezellig avondje met een vriendin, goed nieuws waar ik later meer over zou vertellen (dat heeft met morgen te maken) en gewoon een hoop leuke dingen gedaan.

Met wie was je gisteravond?
Alleen, eenzaam en alleen. Nee, ik vond het best fijn!

Heb je met iemand gepraat tot je in slaap viel gisteren?
Nee, ik lag best wel alleen in bed.

Wie moet beginnen met een kus? Het meisje of de jongen?
Waarschijnlijk degene met het meeste lef. Wat in mijn geval tot nu toe altijd de jongen was hahah. Als die eerste zoen eenmaal geweest is, maakt het vaak niet meer uit toch?

Heb je plannen voor dit weekend?
Nou het weekend is bijna afgelopen. Heb dit weekend vooral genoten van het weer op een terrasje en lekker rustig aan gedaan.

 

En nu een persoonlijke vraag voor jullie: waar heb jij het meeste spijt van? En zou je terug in de tijd gaan om deze situatie of gebeurtenis te voorkomen/anders aan te pakken?

Neem de tag gerust over als je wilt en laat het me dan even weten, dan kom ik hem ook bij jou lezen!

Take Care! X

15 herkenbare MSN situaties

Weet je nog vroeger, toen we allemaal meteen na schooltijd naar huis rende om daar vervolgens verder te praten op MSN? Ik ga deze tijden even herleven in het volgende artikel. Misschien, als jullie het leuk vinden, neem ik volgende keer Hyves of iets anders wel mee in het artikel.

  1. Voordat je officieel liet zien dat je online kwam, liet je jezelf eerst een poosje op offline staan om te zien wie er allemaal online waren. En daarbij was je natuurlijk veel te cool om als eerste op MSN te verschijnen. Kom zeg, standaard was je een kwartier “te laat”.
  2. Die standaard profielplaatjes waren natuurlijk helemaal niets. Jij zorgde wel dat je daar je mooiste vakantiefoto had geplaatst.
  3. Je zorgde dat je een aparte lijst met muziek klaar had liggen als je in je tweede naam liet meekijken waar je allemaal naar luisterde. Want stel je voor dat je vrienden die foute nummers voorbij zagen komen waar je normaal altijd op los ging.
  4. Sowieso was je naam iets om indruk mee te maken. Alles kwam er in voorbij, hoeveel je van je beste vriendin hielt, dat je van paarden hielt  en dat dat dagje Efteling gister super chill was!
  5. Daar over gesproken, je verkering met die ene gozer uit de brugklas was pas echt een ding als hij in jouw MSN naam stond met een paar hartjes en kus emoticons erachter. Liefst nog met de datum erbij waarin het “officieel” werd en de afkortingen WJNMK en HVJ(wat natuurlijk staat voor “wil je nooit meer kwijt” en “houd van jou”).
  6. Ook ging je helemaal mee in de breezertaal hype. W33t j3 n0G h03 c00L dAtTt WaSss?
  7. Toen je wat ouder werd, kwam je er ook wel achter dat die lange namen totaal niet cool waren. Dus ging je voor kort maar krachtig, het liefst met een punt voor je naam zodat je bij iedereen bovenin de lijst verscheen.
  8. Als je geen zin had om de webcam aan te zetten, zei je gewoon dat hij kapot was of slecht beeld gaf. En als je hem wel beide aanzetten had het eerlijk gezegd ook totaal geen toegevoegde waarde, behalve dan dat je naar elkaar kon zwaaien als de ene ging eten.
  9. BRB was dan ook dé afkorting voor als je even weg moest, of gewoon iemand legaal wilde negeren. En dit ging dan niet over 5 minuten, maar sommigen presteerde het om uren niets meer van zich te laten horen.
  10. Soms stond je hele dagen op afwezig of bezet, zodat je de vervelende mensen kon negeren, maar wel met je beste vrienden kon blijven praten. Die jouw tactiek natuurlijk allang doorhadden of zelf ook gebruikten.
  11. Op een gegeven moment liep het MSN gesprek gewoon dood en belandde je in een ellenlang emoticon gesprek, waarbij de smileys je om de oren vlogen maar er verder geen zinnig woord werd gezegd.
  12. Groepsgesprekken waren altijd een enorme chaos. Soms belande je dan ook in een ontplofte bom waar iemand zijn hele lijst in één gesprek had gegooid. Help!
  13. Als je iemand wilde irriteren hoefde je dat gesprek allemaal maar vol te gooien met buzzers of winks. En als dat niet hielp kon je altijd nog tien keer offline en online gaan om je hele lijst lastig te vallen.
  14. En als dat nergens naar toe ging, kon je iemand ook gewoon blokkeren. Of diegene blokkeerde jou natuurlijk. Wat je altijd even kon checken met je beste vriendin omdat de persoon in kwestie bij haar wel nog op online stond.
  15. Wat een lef had je als je die leuke jongen/meid om zijn/haar MSN durfde te vragen. En dan maar afwachten wie als eerste het gesprek durfde te openen…

 

Wat zijn jullie favoriete herinneringen aan MSN? Ik ben erg benieuwd!

Take Care X

 

 

Je kunt ervoor kiezen om het gezellig te hebben #paniekdag

Ondertussen loop ik al een tijdje bij mijn EFT therapie. Voor de mensen die nog steeds geen idee hebben wat dat precies inhoud, bekijk dan vooral even mijn vorige artikelen hierover.
Ik moet zeggen dat het al met al wat langzaam gaat. Of misschien had ik wel te grote verwachtingen. Ik had verwacht dat het binnen 3 sessies toch al wel een stuk beter zou gaan. En ik moet toegeven dat het ook echt wel beter gaat. Ik merk alleen dat ik ontzettend snel van slag ben.

Als voorbeeld: Het kan echt dagen achter elkaar super goed gaan. Geen last meer van paniek op het werk, geen last als ik met vrienden een dagje weg ga en zelfs de kapper ging de laatste keer best wel goed. Alleen dan ga ik bijvoorbeeld die avond uit eten met mijn moeder en dan heb ik de dag een wat borrelende buik en mijn moeder voelt zich ook al niet zo lekker. Meteen ben ik dan compleet van het pad af. Ik ga weer doemdenken, met het gevolg dat ik ontzettend gespannen die avond aan tafel zit. En dat vind ik zo jammer, want het is helemaal niet nodig. Het vervelende is dat ik er dan nog dagen in kan blijven hangen. Ik heb dan echt weer 3 goede dagen nodig om mezelf weer het vertrouwen te geven dat het ‘gewoon’ een slechte dag was en dat dat niet betekent dat ik weer terug bij af ben.

Misschien vind ik dat nog wel het lastigste, dat ik soms vergeet hoe veel ik al overwonnen heb en dat het eigenlijk best oké gaat op het moment. En natuurlijk heb ik nog ontzettend veel piekergedachtes en natuurlijk sla ik daardoor wel eens op hol. Maar ik kan mezelf tegenwoordig ook vertellen dat ik gewoon moet gaan met die banaan (go with the flow..) en dat we wel zien hoe een dagje weg uitpakt. En ja, misschien word ik wel ziek, maar misschien wordt het ook wel heel gezellig!

Mijn therapeut vertelde me de laatste keer iets heel waardevols, namelijk; je kunt er voor kiezen om een gezellige dag te hebben. En op het moment dat ik dat hoorde schoot mijn hele hoofd in de verdediging. Hoezo, je kunt ervoor kiezen? Ik kan er toch niets aan doen dat ik me zo naar voel de hele tijd? Maar hoe langer ik erover na ging denken, hoe meer ik deze zin begon te waarderen. Ik kies er namelijk heel vaak voor om te blijven malen over piekergedachtes. Om te blijven door malen over die buik die weer zo’n pijn doet en het feit dat ik vanavond het songfestival zou gaan kijken bij een vriendin en of het dan wel allemaal goed zou komen met die buik. Maar ik kan er ook voor kiezen om het vanavond gezellig te hebben! Ja, ik kan ziek worden. Maar dat weet ik niet van te voren. En als het gebeurd dan ga ik gewoon naar huis, helaas pindakaas. Al met al probeer ik er steeds vaker voor te kiezen om het gezellig te hebben en een leuke dag/avond aan te gaan. Ik kies er voor om te lachen, ook al is het niet altijd makkelijk. En ik kies ervoor om toch even die duizeligheid door te zitten, in plaats van op te staan en ervoor weg te lopen. Ik kies ervoor om de duizeligheid dan te laten zakken, het te vergeten en vervolgens plezier te maken. Ook al is het niet altijd makkelijk of vanzelfsprekend. Ik probeer in ieder geval ervoor te kiezen.

Zo, dat was mijn boodschap voor vandaag.

Take Care X

Het syndroom van Tietze

Tot aan het moment dat mijn dokter mij labelde met deze titel, had ik geen idee wat dat syndroom precies inhield. Ik keek mijn dokter ook een beetje verbaasd aan toen hij erover begon. Uiteindelijk heb ik er nu meer over gelezen en ik wil jullie er graag iets over vertellen.

Wat is het syndroom van Tietze?

Het syndroom van Tietze is een aandoening van het kraakbeen op de plek waar de ribben verbonden zijn aan het borstbeen. Dit kraakbeen kan meebewegen als je bijvoorbeeld in- en uitademt. Als je het syndroom van Tietze hebt is het kraakbeen van één of meerdere ribben ontstoken. Het gevolg is dat het borstbeen wat gezwollen kan zijn. Hierdoor kan bewegen, zuchten en hoesten pijnlijk zijn.
Het syndroom van Tietze kan plotseling opkomen, maar ook langzaam ontstaan. Het gekke is dat de oorzaak nog niet bekend is. Daarnaast is het lastig te beoordelen of iemand dit syndroom heeft, omdat er vaak bij onderzoek met röntgenfoto’s of bloedonderzoek niets te zien is. Een arts stelt de diagnose door andere oorzaken met dezelfde klachten uit te sluiten.
Omdat het syndroom van Tietze bestaat uit ontsteking, kan het dus plotseling opkomen, maar gaat het 9 van de 10x ook vanzelf weer over. Soms blijven de klachten toch af en toe opspelen en kun je spreken van een chronische aandoening.

 

Bron

De klachten?

Hoe ik ontdekte dat ik dit had, kwam omdat ik al een tijdje een pijnlijke druk op mijn borstbeen voelde. Het zat aan de linkerkant, precies rond het gebied van mijn hart. Het is geen druk alsof je benauwd bent, maar het voelt echt beurs aan. Alsof je er een harde klap op hebt gehad en het helemaal bont en blauw is. In eerste instantie was de paniekvogel in mijn bang dat ik iets aan mijn hart had, dus ik ging ermee naar de dokter. Die begon op de aanhechting van mijn ribben aan mijn borstbeen te drukken en ik ging bijna door de grond van de pijn. En geloof me, zo hard drukte hij echt niet. Eigenlijk wist hij me meteen deze diagnose te geven.

De klachten zijn dus eigenlijk een pijnlijke druk gevoel links en/of rechts van je borstbeen. De ernst in pijn kan bij mij erg verschillen. Ik kan er weken geen last van hebben en dan vervolgens ineens een dag met continue pijn lopen. Het scheelt enorm dat ik nu weet wat het is, want de eerste keer dacht ik echt dat ik het aan mijn hart kreeg. Gelukkig heeft het daar niets mee te maken en kan deze ‘aandoening’ geen kwaad. Het is gewoon vervelend. Ook als ik er een tijd geen last van heb, blijft die plek altijd gevoelig bij me. Als ik zachtjes op mijn borstbeen druk, dan voel ik al meteen dat het weer pijnlijk is en voelt het echt alsof je een soort van drukplek achterlaat.

En hoe verder?

Gelukkig is het helemaal geen spannende aandoening en valt er prima mee te leven. Mijn dokter vertelde mij dat er weinig aan te doen is behalve wat pijnstillers (evt. ontstekingsremmers). Op internet worden er wel hier en daar suggesties aangegeven over oefeningen in je houding bijvoorbeeld en bepaalde andere medicijnen. Ik heb voor mezelf besloten daar echt niet aan te beginnen. Ik loop er prima mee en heb gewoon af en toe een dagje pijn, niets aan te doen! Wel heb ik het idee dat ik het chronisch kan noemen bij mezelf. Ik heb het nu al zeker een jaar namelijk. Maar wie weet dat het in de toekomst steeds minder naar voren zal komen!

 

Ik ben benieuwd of jullie dit syndroom van Tietze al kende en of iemand er toevallig ook last van heeft?

Take Care! X

Vloerkleden inspiratie!

 

Het is alweer een lange tijd geleden dat ik op de interieuropleiding zat, een jaar om precies te zijn. Toch blijft mijn oog altijd uitkijken naar het hele interieur wereldje. Ik kan dan ook niet wachten tot ik op een gegeven moment eindelijk mijn eigen woning heb en die mag inrichten. En wat is nou leuker dan een mooi, handgemaakt vloerkleed in je woonkamer te hebben? Als jij het helemaal met deze stelling eens bent dan zit je nu in dit artikel aan het juiste adres.

 

Sukhi

Je zult nu misschien denken, “wie?”. Rustig aan, ik ga het allemaal uitleggen. Sukhi is een website waar ze handgemaakte vloerkleden verkopen. Deze vloerkleden komen direct van de maker vandaan. Om die reden zijn de vloerkleden ook nog goed te doen qua prijs! Ze maken namelijk geen gebruik van opslagruimtes, winkels op tussenpersonen. Erg voordelig dus!
Het fijne van deze webshop is dat je zelf de afmetingen en kleuren mag bepalen. Dit is het grote voordeel van de handgemaakte kleden. Op die manier kan je een kleed precies na eigen smaak laten maken, zodat hij perfect in je interieur past. Het is niet voor niets dat “Sukhi” “blij” betekent, want hier worden we allemaal vrolijk van, toch? (ik voel een Rob Geus momentje aankomen)

 

Werkomstandigheden

Nu hoor ik jullie denken, maar als het handgemaakt is én voor een lage prijs de deur uit gaat, dan zullen de werkomstandigheden van die makers wel niet in orde zijn. Gelukkig heb je dat helemaal mis! Sterker nog, de werkomstandigheden hebben ze juist prima voor elkaar.

Neem nou de kleden uit India. Toevallig worden deze kleden door allemaal mannen gemaakt (in tegenstelling tot veel anderen landen waar ook vrouwen meewerken in de productie). Deze kledenmakers wonen in Bikaner, India en maken gebruik van traditioneel vakwerk. Ze gebruiken natuurlijke grondstoffen, fijne materialen wat met respect behandeld is. Maar, ze hebben ook de hoge kwaliteit behouden waardoor de materialen hun eigenschappen behouden en een luxe gevoel geven.

Zoals ik al zei verdienen deze kledenmakers op een eerlijke manier hun geld. Om een voorbeeld te geven; ze krijgen door Sukhi twee tot drie keer meer betaald dan het gemiddelde regionale loon. Hierdoor kunnen ze bijvoorbeeld hun familie onderhouden en hun kinderen naar school sturen. Super toch?!

Wat ik zelf erg leuk vond aan de samenwerking tussen Sukhi en de kledenmakers, is dat veel van deze makers geen opleiding hadden voordat ze begonnen met werken. Ze hebben alles in de praktijk kunnen leren. Je kunt het dus zien als een leerstage waardoor ze nu dit werk kunnen doen.

Als je hier meer over wilt lezen, kun je eens op deze pagina kijken: http://www.sukhi.nl/ons-team-in-india

 

India

Zelf vond ik de kleden uit India ontzettend gaaf. Ze gebruiken dus natuurlijke materialen, zoals ik hierboven al aangaf. De volgende materialen worden gebruikt:

Vilt

post1

 

Vervilten wollen draden kleden:

post2

 

“Stenen” kleden:

 post3

 

Wollen lus kleden:

 post4

 

En dan te bedenken dat je zelf de kleur en maten kunt bepalen! Overigens komen de kleden niet alleen uit India. Ook in Marokko, Nepal en Turkije maken ze kleden voor Sukhi. Allemaal hebben ze hun eigen technieken en materialen. Het is zeker de moeite waard eens een kijkje te nemen.

 

Ik ben benieuwd wat jullie van deze site en hun producten vinden? Laat het me zeker weten in de reacties!

 

Take Care! X

5 Netflix tips # series deel 2

Nog steeds heb ik weer veel te veel vrije tijd en daarom heb ik weer wat series kunnen afkijken. Al loop ik met sommigen verschrikkelijk achter, ik wil toch een  mening geven over een aantal series. Wie weet hebben jullie er nog wat aan!

1) Bates Motel

bates-motel-cast.jpg

Ja, hoe ga ik nou weer uitleggen waar dit over gaat? Misschien ken je de film ‘psycho’ wel. Hierin speelt de psychopaat Norman Bates de hoofdrol. In de serie Bates Motel wordt het verhaal verteld van de jongere Norman en zie je hoe hij langzaamaan op psychisch gebied de verkeerde kant op gaat.
Het verhaal begint met Norman en zijn moeder (Norma, hoe toepasselijk) die gaan verhuizen op een motel op te starten. Het begint meteen al met een buurman die het niet allemaal op een rij heeft en de vage, maar ook wel begrijpelijke beslissing daarbij nemen. Door de serie heen raakt Norman steeds meer van het padje af met een hoop psychoses. Maar het draait niet alleen om hem, want ook zijn broer en zijn vriendin van school hebben een hoop zorgen.

Ik houd erg van psychologische verhalen en daar is dit zeker een goed voorbeeld van. Toch moet ik toegeven dat het hier en daar wat langdradig is. Juist omdat het zo psychologisch is, zit er ook meteen een stuk minder actie in als dat ik misschien zou willen. Het blijft wel interessant omdat er op tijd toch weer wat gebeurd, maar de serie bestaat ook uit een hoop lange dialogen die er uiteindelijk weinig toe doen.
Het nare, geheimzinnige sfeertje wordt wel continu goed in beeld gezet en Freddie Highmore speelt zijn rol als Norman Bates echt fantastisch. Ik krijg af en toe echt de kriebels van hem.
Ik zou deze serie aan iedereen aanraden die zich wil verdiepen in dit aparte verhaal en die wel tegen wat minder actie kan. Aan de acteerprestaties ligt het in ieder geval niet, die zijn stuk voor stuk ontzettend goed neergezet!
De serie bestaat uit totaal 4 seizoenen en ik heb zelf de eerste 3 op Netflix kunnen kijken. Voor seizoen 4 moet je wat creatiever zijn om die te willen kijken.

Ik geef deze serie een: 7,5/10

 

2) American horror story

7a464a3b56tw-full

Ik kan hier niet heel goed over oordelen, want ik heb pas ander half seizoen gezien, namelijk de eerste en de helft van de laatste. Het is lastig om te zeggen waar het over gaat, omdat elk seizoen een totaal ander verhaal bevat met dezelfde acteurs (maar dan in andere rollen). Het eerste seizoen gaat over een gezin dat naar een nieuw, behekst huis (maar daar komen ze natuurlijk pas later achter), verhuizen. Er zijn een hoop mensen gestorven in dat huis en die komen overdag nog wel eens spoken bij de nieuwe bewoners.
Het laatste seizoen gaat over een stel vampieren die een hotel runnen. Eenmaal een kamer gehuurd in dat hotel, betekent vaak dat je er niet zomaar ongeschonden meer uitkomt. Ik heb dit seizoen niet afgekeken omdat hij vaak pas laat op televisie kwam (elf uur ’s avonds) en ik door werk vaak vroeger naar bed moest. Uiteindelijk miste ik twee afleveringen, omdat de herhaling óók heel laat kwam, en ben ik gestopt met kijken.

Ik moet zeggen dat ook hier weer een stel goede acteurs ingehuurd zijn! De hele setting heeft de juiste spooky sfeer en ik moet toegeven dat ik het eerste seizoen ook niet goed alleen in de avond kon kijken. Ik houd dan ook gewoon niet van geesten.. dus misschien komt het daardoor.
Op Netflix staan momenteel 3 seizoenen (van de 5). Ik geloof dat seizoen 4, Freak Show, binnenkort ook op Netflix wordt toegevoegd.

Ik geef deze serie een: 8/10

 

3) The Returned

The-returned

The Returned gaat over een stad waar een groep kinderen op schoolreis gingen. De bus rijdt door een ongeluk van een berg af, waardoor alle kinderen omkomen. Het is dan ook schrikken als er ineens een meisje terugkomt lopen uit de dood. Door de tijd heen blijkt zij niet de enige te zijn die uit de dood weet te herrijzen.

Ik had heel veel van deze serie verwacht en na lang uitstellen was ik er toch uit begonnen. Ik kan zeggen.. het viel tegen! Er was weinig actie, weinig spanning.. Vooral een hoop tienerdrama’s die net iets overdreven werden door er af en toe wat moorden tussen te stoppen. Mijn applaus gaat wel naar de kleine jongen die “Victor” speelt. Hij weet 90% van de serie namelijk te zwijgen en gewoon heel eng te lachen naar de camera. Toch is hij één van de betere acteurs in dit stuk.
Ik moet trouwens erbij vertellen dat dit de Amerikaanse versie is. Er is namelijk ook een originele, Franse versie. Ik heb geen idee of die beter is, maar ik denk dat het verhaal toch wel hetzelfde zal zijn. Gelukkig heeft deze serie maar 1 seizoen, al had hij één groot open eind, dus ik verwacht nog wel een seizoen 2. Zowel de Franse als de Amerikaanse versie staat op Netflix.

Ik geef deze serie een: 6/10

 

4) The missing

James Nesbitt Photographed by John Wright 2014

The missing vertelt het verhaal van een jong gezin die hun zoontje kwijt raken op vakantie. In tien afleveringen gaan ze op zoek naar hun zoontje, maar weten ze hem te vinden? En zijn ze wel op tijd?
In de serie wordt er telkens tussen verschillende jaartallen geswitcht. Je hebt het moment van de vakantie waar ze hun zoon kwijt raken en de zoektocht uiteindelijk opgeven en naar huis gaan. En je hebt het moment waar de ouders gescheiden zijn, maar waar de vader nooit de zoektocht naar zijn zoon heeft kunnen loslaten. Hij lijkt een nieuwe tip te hebben gekregen, naar waar zijn zoon kan zijn en reist opnieuw terug naar de plek waar ze hem zijn kwijt geraakt.

De serie heeft een deprimerende sfeer, logisch, want het staat compleet in het teken van een vader die ontzettend veel verdriet heeft om zijn verloren zoon. Hij kan het na al die jaren nog niet laten rusten, het vreet hem letterlijk op. Het verhaal heeft me geraakt, ook al heb ik zelf nog geen kinderen en kan ik me niet voorstellen hoe het is om je kind kwijt te raken. De serie duurt niet te lang, ik geloof 10 afleveringen, maar dat is precies genoeg om het af te ronden. Ook deze serie kende een aantal langdradige dialogen. Er is veel drama en weinig echte actie. Maar het verhaal zelf en de acteerprestaties van de vader doen veel goeds. Ik heb in ieder geval geen spijt dat ik het gekeken heb. Wel moet je er tegen kunnen dat ze 90% van de tijd Frans praten. Ik vond het wel wat hebben!

Ik geef de serie een: 8/10

 

5) Death Note

maxresdefault

Dit is even iets uit een andere categorie, namelijk een Manga serie. Ik heb weinig verstand van die categorie, dus daar zal ik me verder niet mee bemoeien. Het verhaal gaat in ieder geval over Light die de Death Note vindt. Dit is een boek waar je, even kort door de bocht, iemand voor en achternaam op kan schrijven en daarbij de manier waarop en wanneer hij moet sterven. Dit zal dan ook gebeuren. Je kan je wel voorstellen wat voor macht Light daarmee heeft. Eerst gebruikt hij het om zware criminelen maar op te ruimen, maar uiteindelijk slaat hij er steeds meer in door. Iedereen is op zoek naar wie verantwoordelijk is voor de moorden en hoe hij dat op afstand kan doen.

Ik vind het wel een leuke serie voor tussendoor. De afleveringen duren maar 20 minuten per keer, dus het kijkt lekker weg. Het is boeiend om te zien hoe iemand met deze manier van macht(misbruik?) omgaat. Hoe iemand het goed bedoeld op het begin, maar hier steeds meer eigen regels in gaat verzinnen. Voor iedereen die van Manga houdt, het is zeker een aanrader. Het verhaal is fantastisch in elkaar gezet! Ik heb zelf geprobeerd het in het Japans te kijken (met Nederlandse ondertiteling natuurlijk), maar ik werd zo gek van dat taaltje dat ik hem terug naar Engels heb gezet. Gelukkig is dat geen probleem. De gehele serie staat op Netflix!

Ik geef de serie een: 7/10

 

Zo dat was hem weer! Mocht je deel 1 gemist hebben, klik dan hier.
Mag ik trouwens even melden dat Orphan Black weer begonnen is! Elke vrijdag komt er een nieuwe aflevering en ik vind het echt geweldig! Als je wilt weten waar deze serie over gaat en wat ik er van vind, check dan zeker even deel 1.
Oh, en als jullie nog goede tips hebben voor mij, laat het me dan weten!

Take Care! X

20 herkenbare dingen!

Herkenbaar dat;

– je een kamer binnenloopt en niet meer weet wat je daar kwam doen.
– het ene moment graag alleen wil zijn en je vervolgens ontzettend eenzaam voelt.
– je ontzettend enthousiast bent over je nieuwe kleding wat je besteld had en wat dan vervolgens bij binnenkomst ernstig tegenvalt.
– er altijd ongemakkelijke situaties ontstaan als je met een vreemde in de lift staat.
– je overtuigd bent dat de kans op zes gooien met een dobbelsteen veel kleiner is dan bij de andere cijfers.
– je al weken loopt te mekkeren over het slechte weer, maar vervolgens op je enige vrije, zonnige lente dag binnen series gaat zitten kijken.
– je altijd loopt te klagen over dat slechte programma, maar het toch elke week weer aanzet.
– horrorfilms gewoon weg minder eng zijn als je het met meer man kijkt.
– je altijd al dat ene talent wil bezitten, maar er nooit moeite in steekt om het te leren.
– er genoeg kleding stukken in de kast liggen die je nooit aantrekt maar ook nooit zal wegdoen.
– er liedjes in je spotify lijst staan die je nooit luistert, maar ook nooit zal verwijderen.
– je jezelf elke avond beloofd een ritme te gaan kweken en vervolgens alsnog te laat je nest in en uit stapt.
– je geen zin hebt om te gaan douchen, maar als je vervolgens onder de douche staat er ook niet meer onderuit wil komen.
– je jezelf wijsmaakt dat je die belangrijke informatie niet hoeft op te schrijven, omdat je het wel onthoudt en het uiteindelijk.. juist, niet onthoudt.
– er in de supermarkt echt stoplichten en rotondes gebouwd moeten worden.
– de grootste ergenis in het verkeer mensen zijn die niet weten waar hun knipperlicht zit.
– je alleen maar op dat terrasje zit om mensen te kunnen kijken.
– je zei dat je niet kon omdat je zo druk was, maar eigenlijk gewoon de hele avond films wilde kijken in je pyjama.
– je zin hebt in slecht eten en jezelf daarom wijsmaakt dat je het echt verdiend heb vanwege (noem een debiele reden) zodat je je niet schuldig voelt.
– je altijd tegen je ouders zei dat de hele klas een onvoldoende had als je met de zoveelste 4 thuiskwam.

Hoeveel dingen herken jij? En heb je zelf nog herkenbare dingen? Let me know!

Take Care X