Review; Chi tang

Hey lieve mensen,

ondanks dat ik geen beautymeisje ben en totaal geen verstand heb van make-up o.i.d. , houd ik wel veel van mijn haar! Daarom wil ik voor één keer een uitzondering maken en even een review schrijven over de Chi stijltang. Een poosje geleden besloot ik om mijn oude stijltang van 2 tientjes te vervangen voor een betere. Mijn oude stijltang had ik al jaren, was compleet versleten (het ‘beschermlaagje’ lag er al af) en ik kan niet zeggen dat mijn haar er nou heel lang stijl door bleef.
Ik heb veel lopen zoeken op internet, filmpjes bekeken, ervaringen gelezen, over wat nou de beste stijltang was (die nog enigszins in mijn budget viel). Uiteindelijk heb ik een veel te dure tang aangeschaft, namelijk de Chi tang. Al was hij van dat merk nog één van de goedkoopste. Ik heb er een hele middag over gedaan om te beslissen of ik het nou zou doen en ik heb het gedaan! Tot nu toe gelukkig nog geen spijt.

Dit is de Chi tang (nano digital):

De tang kan ingesteld worden tussen de 180 en 200 graden en bevat een keramische heater. Dit zorgt ervoor dat je haar niet uitdroogt. Daarnaast sluiten de haarschubben na het gebruik, waardoor eventuele kleur langer in het haar behouden blijft. Hij heeft een lengte van 9 cm per plaat en de breedte ervan is 3 cm. De gehele tang is ongeveer 25 cm. Ik vind het een voordeel dat hij een erg lang snoer heeft, dus daar zit je in ieder geval niet mee te klungelen.
De tang zit op dit moment op de 134 euro.

Bron: johnbeerens.com
(Dit is ook een betrouwbare site, waarbij je zeker weet dat je het echte merk koopt en geen namaak voor een dure prijs).

Nou hoor ik jullie denken: wat een duur ding! Ja.. precies. Dat vond ik dus ook. Ik heb wel honderden ervaringsverhalen gelezen om er zeker van te zijn dat hij wel echt zo goed werkt als ze beweren. Naast dat hij je haar stijl maakt, kan je je haar er ook mee krullen indien je dat wilt (ben ik zelf nog niet zo handig in).
Maar hoe werkt hij nu? Even wat voor en na foto’s !

Voor:

Na:

Aantal minuten werk: 1 à 2 min

Mijn mening:

via een snelle manier krijg ik mijn haar in ieder geval voldoende stijl. Op de na-foto is het al een stuk stijler dan eerst, eventueel als ik langer en geduldiger zou stijlen zou het nog strakker zijn. Maar ik krijg mijn haar prima in model binnen 1 tot 2 minuten. Blijft het zitten? Ja zeker! Zolang het niet nat wordt, blijft het de hele dag zo zitten. Zelfs als ik aan mijn haar zit of er even een staartje in doe. Soms, met wat geluk, zit het zelfs de dag erna nog prima (op een paar eigenwijze plukjes na).
Wat ik daarnaast een groot voordeel vind, is dat mijn haar een stuk minder te lijden heeft. Natuurlijk deed ik altijd wel beschermspray erin, maar deze keramische platen beschermen voor een groot gedeelte al je haar. Iets wat mijn oude, goedkope stijltang echt niet deed. Mijn haar wordt er inderdaad niet droog van en blijft glanzen.

Nou moet ik zeggen, ik heb natuurlijk geen echte krullen, dus daar kan ik geen mening over geven. Maar voor mijn slag werkt het prima!

Zo, dit was mijn eerste en waarschijnlijk ook laatste review 😉

Take care!

Ciaoo X

Woensdag – Paniekdag! # Mijn baas weet het

Hey lieve mensen,

Afgelopen zaterdag is er iets gebeurd wat ik eigenlijk had willen voorkomen. Ik had het kunnen voorkomen, als ik mijn poot stijf had gehouden.. Dit maakt het niet duidelijker, ik zal het vertellen.

Zaterdag moest ik in de middag werken. Ik was vrijdag thuis gebleven gezien ik die nacht ervoor niet had geslapen door het vele hoesten. Mijn baas vroeg hoe het met me ging en ik deed mijn verhaal. Simpel, niets spannends aan. Toen vroeg mijn baas, ernstig serieus, waarom ik niet mee ging op het teamuitje a.s. zaterdag. Voor de mensen die hier nog niets over weten; wij gaan met het hele team zaterdag naar een sushi restaurant. Behalve dat ik niet van sushi houd, ben ik absoluut geen fan van uit eten gaan met een grote groep (waar ik mij niet op mijn gemak bij voel) in een restaurant dat ik niet ken (en niets lust). Oftewel, meerdere factoren hielden me tegen om mee te gaan, maar de grootste reden was mijn fobie.

Nou heb ik een tijd terug al eens overwogen om wat opener te worden over mijn fobie, zeker op het werk waar nog niemand het weet. Maar tot op de dag van.. nou ja, zaterdag dus, durfde ik het nog niet te vertellen.
Toen mijn baas recht voor zijn raap vroeg waarom ik niet mee ging zaterdag, gingen mijn gedachtes razendsnel. Wat moet ik zeggen? Moet ik het opbiechten? Nee, dat durf ik niet. Straks reageert hij vet slecht erop. Maar dit is wel de uitgelezen kans….
Nou.. ik heb het dus gezegd oké. Ik heb het in de aller kortste versie opgebiecht.

Wonder boven wonder reageerde mijn baas echt ontzettend lief. Een beetje te lief misschien wel. Ondanks dat hij er alsnog wat grapjes over maakte, wat mij deed denken alsof hij het niet helemaal snapte, was hij ook heel begripvol. Hij gaf meteen aan dat als ik toch wilde komen zaterdag, hij me wilde helpen. Dat als het niet zou gaan, we een teken zouden afspreken en dat hij mij dan meteen naar huis zou brengen indien nodig. Naja, ik ga zaterdag niet, maar het is lief dat hij meedenkt.

Daarnaast begreep hij waarom ik niet mee wilde en was blij dat het verder niets met het team te maken had. Hij snapte ook dat ik dit niet zomaar aan de grote klok wilde hangen, maar hij dacht wel dat mocht ik het echt in het team willen zeggen, iedereen begrip ervoor zou hebben en mij zou willen helpen. Ik denk dat dat ook wel klopt, maar ja.. angst hè. Kleine stapjes vooruit zou ik maar zeggen.

Zaterdag voelde ik me echt heel goed en opgelucht toen ik het gezegd had, nu zo’n drie dagen later ben ik daar niet meer zo zeker van. Een gevoel van schaamte komt weer omhoog en ik ga echt spoken zien. Zou hij het er thuis met zijn vriendin over gehad hebben? Zou hij mij thuis hebben uitgelachen? Hij vindt me vast nu maar een zielig en dom persoon.. Wie is er dan ook bang om te kotsen.
Ja.. sorry, welcome to my brain. Als ik rationeel blijf, weet ik ook wel dat hij dat waarschijnlijk niet doet of denkt. Daar moet ik mezelf even aan blijven herinneren.

Maar hé, wie weet kan ik het zo langzaamaan steeds meer mensen vertellen!

Voor de mensen met angsten oid: ben jij hier open over? Waarom wel of niet?

Take care!
Ciaoo X

Alles valt op zijn plek

Hey lieve mensen,

deze week stond voor mij in het teken van nieuwe toekomstplannen maken. Ik ben een poosje geleden al op zoek gegaan naar wat ik nu wil qua studie, aangezien ik vorige maand gestopt ben met mijn studie. Ik viel even in een gat, omdat ik niet goed wist wat ik nou wilde. Ik twijfelde overal over en was bang om weer een foute keuze te maken. Correctie, ik ben daar nog steeds bang voor.

Mens en dier

Wat ik wel wist, is dat ik iets met mens en dier wilde. Ik heb natuurlijk al een diploma in de hulpverlening behaald en vind de combinatie tussen mens en dier echt prachtig. Via via kwam ik op de site van de geleide honden. Ze zoeken daar het gedurende jaar mensen die ze kunnen opleiden tot geleide hond trainer. Meteen dacht ik; dit is wat ik wil! Maar hoe ga ik dat bereiken…?

Ik las wat de eisen waren en dat waren er nogal wat. Van honden houden en een hond als huisdier hebben gehad, was zeker niet voldoende. Je moet affectie hebben met mensen (mensen met een beperking), een goede conditie hebben en al geruime ervaring hebben in het trainen van honden. Laat daar nu precies het probleem liggen!

Honden trainen

Affectie met mensen heb ik zeker, dat is te zien aan mijn vorige opleiding. Alleen het trainen van honden, ja daar heb ik gewoon geen ervaring in. De afgelopen twee weken ben ik op zoek gegaan naar een geschikte cursus die mij kan bijspijkeren op dit vakgebied. Via een tip van de KNGF geleidehonden, kwam ik op de Martin Gaus Academie uit. Kennen we die hondenfluisteraar nog van televisie? Binnen een cursus van 3 volle weken, verdeeld over ongeveer 4 maanden, kun je opgeleid worden tot Kynologisch Instructeur. Oftewel, hondentrainer. Dit maakte mij enthousiast. Want als ik daar mijn papier voor binnen kan halen, maak ik meer kans op de opleiding tot geleidehond trainer. Toch bleef ik twijfelen.. is dit dan wél wat ik wil?

Alles viel op zijn plek

Voordat ik mij ging aanmelden, ben ik gisteravond op zoek gegaan naar een hondentrainingsschool in de buurt. Buiten dat ik een cursus ga volgen, staat het altijd goed op je CV als je ook ervaring opdoet in de praktijk. Al zou het dan vrijwillig zijn. Ik vond twee scholen die mij wel aanspraken. Ik had de eerste al gemaild, toen ik erachter kwam dat bij de tweede school een meisje werkt die ik goed ken van paardrijden! Hier zag ik mijn kans. Ik sprak haar meteen aan op Facebook of zij wist wat de mogelijkheden waren qua vrijwilligerswerk of een stage bij hun op de trainingsschool. Meteen gaf ze aan dat ik aanstaande woensdag mag komen kijken, ze hebben dan een spelletjesavond. Ze kan mij dan rondleiden en vertellen over het werk. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen!

Ik ga ervoor!

Dat dit ineens zo voor mij open lag, zag ik als een soort van teken. Ik weet niet of ik daar nou zo zeer in geloof, maar hé! Als de kans er ligt, moet je ze toch met beide handen aanpakken? Ik zei dus ja tegen dat meisje en ga a.s. woensdag naar de spelletjesavond toe. Ik ben heel benieuwd! Uit mijn enthousiasme heb ik mij meteen ingeschreven voor de cursus. Hopelijk is er nog plek en krijg ik binnenkort een mail terug dat het akkoord is.

Ik ben vrij enthousiast geworden. En natuurlijk.. er blijft een twijfelpunt en onzekerheid. Want ik was ook heel enthousiast over de interieur opleiding. Maar je weet pas of iets bij je past, als je het probeert. Dus daar gaan we weer! Hopelijk vind ik het fantastisch en mag ik volgend jaar de opleiding tot geleidehonden trainer gaan volgen. Het zal nog een hele lastige weg worden, maar als je iets écht wil….

Wish me luck!

Take care,
Ciaoo! X

Woensdag – Paniekdag # Waarom het hebben van een relatie moeilijk is.

Hoi lieve mensen!

Ik wil vandaag even een persoonlijk onderwerp aansnijden, namelijk; ik en relaties. Ik heb het hierover liefdesrelaties.
Ik heb in mijn hele leven maar één lange relatie gehad, van ongeveer anderhalf jaar. Zonder hier teveel over uit te wijden, want privacy, kan ik wel zeggen dat deze relatie met een jongen was die ontzettend veel begrip had voor mijn fobie en angsten. Hij was er altijd voor me, ik had me op dat vlak geen lievere vriend kunnen voorstellen.

Maar waarom ging het dan toch uit? Naja, dat had anderen reden en daar ga ik het zeker niet over hebben nu. Wel wil ik vertellen waar ik zelf last van had in de relatie. Van te voren wil ik eerst even zeggen dat dit totaal niets te maken had met mijn vriend persoonlijk. Het ligt aan mij en mijn gedachtegang en zal het waarschijnlijk bij elke jongen hebben.

Ik kan wel zeggen dat ik mezelf ernstig dwars zit in relaties. Verschillende gedachtes spoken daar mijn hoofd; wat als diegene mij niet meer wil om al die angsten? Ik ben zo moeilijk om mee te leven.. Wat als ik diegene niet gelukkig kan maken? Zie je, nu durf ik al weer niet mee naar de bioscoop. Dit verdient hij niet..
En nog meer van dat soort dingen. Ik ben pas later gaan beseffen hoe erg dit mij beïnvloed in een relatie. Ik word afstandelijk, chagrijnig, durf mij niet compleet open te stellen en ben tegelijkertijd bang om te binden als om iemand te verliezen.

Ik zal niet zeggen dat ik één of ander complex hierin heb, maar ik vind het wel moeilijk. Ik snap nog steeds niet dat mijn vriend toen der tijd niet compleet gek van mij werd (ik noem hem overigens mijn vriend en niet mijn ex, dit omdat wij op het moment nog steeds goede vrienden zijn en ‘ex’ zo vijandig klinkt in mijn hoofd). Ik was mezelf in de relatie continu aan het verontschuldigen. ‘Sorry dat ik zo moeilijk ben’. ‘Sorry dat ik weer niet mee durf’. ‘Ik snap echt niet dat je nog bij mij bent’.
Als ik hem was, was ik allang weggeweest.

Nogmaals, dit is niet de reden geweest waarom het uitging, maar ik hoop wel voor mezelf dat ik hier overheen kan groeien. Misschien als het psychisch beter met me gaat, maar misschien ook door meer schijt te hebben aan wat anderen over mijn fobie denken. Ik zie het nog steeds als ik en mijn fobie.. en niet als iets wat samengesmolten is. Ik ben goed bezig om te accepteren dat ik een fobie heb en dat dit waarschijnlijk altijd bij mij zal blijven en hopelijk kan ik dan uiteindelijk ook accepteren dat anderen om mij geven met of zonder fobie!

Ik ben heel benieuwd of jullie je hierin herkennen en/of misschien tips voor mij hebben?

Take care! X

The Furry Friend tag

Hey lieve mensen!

Ik heb vandaag voor jullie ‘The Furry Friend tag’ en die gaat heel simpel over je huisdieren. Omdat ik al een aparte post heb geschreven over mijn ratten, wil ik nu een heel dierbaar beestje in het zonnetje zetten. Hij is helaas al 4 jaar geleden overleden, maar zit nog zeker in mijn hart!

Wat zijn de namen van je huisdieren?
Amigo Baloe

Wat voor soort dier is het en welk ras?
Baloe was een Dalmatiër (hond)

Hoe lang heb je je huisdieren al?
Hij is uiteindelijk 13 geworden als ik het goed zeg. Dus ja.. ik heb hem 13 jaar gehad, samen met mijn ouders uiteraard.

Hoe kom je aan je huisdieren?
Baloe kwam van een officiële fokker. Vooral bij honden, maar eigenlijk bij alle dieren, is het verstandig om naar een erkende fokker te gaan. Dit om ziektes en afwijkingen tegen te gaan. Nadeel is dat je meer betaald, voordeel is dat je je maatje vaak een stuk langer bij je houdt.

Hoe oud zijn je huisdieren?
Zoals ik al zei, is hij 13 geworden.

Wat is er zo grappig aan de persoonlijkheid van je huisdieren?
Baloe luisterde altijd ontzettend slecht, maar dat was meteen ook zijn charme. Mijn vader is ooit met hem op puppytraining geweest, maar is daar direct mee gestopt toen Baloe tegen zijn been aan had geplast, hahah. Hij was altijd een beetje onnozel en eigenwijs, maar ook ontzettend lief!

Hoe belangrijk is de band die je hebt met je huisdieren?
Ontzettend belangrijk. Of het nou een hond is, een konijn of een rat. Mijn huisdieren zijn mij beste maatjes.

Deze foto was toen ik geslaagd was voor mijn HAVO-diploma en Baloe mij kwam feliciteren, haha. Ik had toen nog oranje haar.. 😉

Wat zijn je favoriete herinneringen die je hebt gehad met je huisdieren?
Naar het bos toe, waar hij eindelijk los kon lopen. Hier in de stad kon dat gewoon niet, omdat hij te slecht luisterde. Maar in het bos liep hij geen gevaar en kon hij lekker rennen.

Welke koosnaampjes geef jij aan je huisdieren?
Verder dan ‘poepie’ kwam ik waarschijnlijk niet…

Wat voor huisdieren hebben jullie allemaal (gehad)?

Take care! X

Een gemiddeld doktersbezoek

Een beetje zenuwachtig stap ik in de auto. Ik ken het gevoel wel. Het is een beetje spanning voor iets wat totaal niet eng is. Ik weet het, de logica is bij mij vaak ver te zoeken. Ondertussen weet ik dat ik al weer veel te laat ben. Het is maar 5 minuten rijden en toch presteer ik het altijd om op de valreep binnen te komen rennen. Ik parkeer de auto veel te ver weg, maar ja, alles staat al vol, en haast mij naar binnen. Domper, bij de balie staat een man voor mij in de rij. Redelijk gestresst nu sluit ik mij erachter aan. Ik had om half tien een afspraak en het is nu, tsja, half tien!
De man voor mij legt voor de zoveelste keer zijn probleem uit en eindelijk lijkt de assistente het te snappen. Ze tikt wat in de computer en de man haast zich tevreden naar buiten. Dit is mijn kans! Ik stap naar voren en meld dat ik een afspraak heb bij de dokter met de anonieme achternaam. De standaard vraag vanuit de assistente is al gemaakt: wat is uw achternaam? Ik geef haar rustig antwoord, ze knikt en vertelt dat ik in de wachtkamer mag plaatsnemen. Dat is geen verassing, ik kom hier vaker.

Ik duw de deur van de wachtkamer open en maak de afweging of ik wel of geen goedemorgen zal zeggen tegen al die mensen die mij nu aanstaren. Kom op Suus, je bent netjes opgevoed! ‘Goedemorgen’ zeg ik net iets te vrolijk. Uit verschillende hoeken wordt er ‘goedemorgen’ en ‘môguh’ gemoppeld. Nou nou.. niet te enthousiast hea.
Ik plof neer op een stoel. Ik houd hierbij één stoel over tussen mij en mijn buurman, want dat is de regel in een wachtkamer. Ik wiebel wat met mijn voeten, want ik word altijd zo zenuwachtig van wachten. Ondertussen vermaak ik mij door alle mensen in de wachtkamer één voor één af te gaan en me af te vragen wat diegene voor kwaaltje zou kunnen hebben. Ik vind het altijd fascinerend hoe vol de wachtkamer zit, maar hoe je nooit aan iemand ziet dat die ziek is.

Gelukkig hoef ik maar twintig minuten te wachten, een record! Zie je wel.. het is helemaal niet nodig om te haasten. Ik hobbel met de dokter mee en ze meldt mij dat ik de achterste kamer rechts moet hebben. Nogmaals; geen verassing, ik kom hier vaker. Ik leg mijn probleem voor bij mijn dokter. Wat dat probleem ook is, op één of andere manier sta ik vaak binnen vijf minuten weer buiten met de melding: “kijk het nog even aan, als het over twee weken nog niet weg is, moet je even terugkomen”. Vaak kom ik nooit terug, puur uit tegenzin.

Ik loop de lange gang weer uit, richting de balie met de twee assistentes die druk aan het typen zijn. God mag weten wat die de hele dag uitvoeren. Ik knik even naar ze en vervolg mijn weg naar de auto. Ik stap in en rijd weer naar huis. Zo.. dat was weer een uur van mijn dag. Wat zal ik nu eens gaan doen?

De voordelen van ziek zijn

Hey lieve mensen!

Afgelopen week was ik ziek en kon daardoor niet veel voor mijn blog schrijven. Gelukkig was het gewoon een verkoudheidje (met flinke keelpijn). Dit zeg ik overigens omdat ik liever 2 weken op bed lig met een goede griep dan dat ik 1 dag moet overgeven door buikgriep. Maar dat even terzijde.

Ondanks dat ziek zijn echt niet fijn is, heeft elk nadeel ook zijn voordeel, zal ik maar zeggen. Komtie dan!

1) Slapen

Ik ben niet zo van slapen overdag, maar toch is het best fijn om eens lekker de hele dag in je bed te liggen. Of op de bank natuurlijk, net wat je fijn vindt. En dat een keer zonder dat anderen zich ermee gaan bemoeien.

2) Doen waar jij zin in hebt

Of je nou een seriemarathon houdt, je favoriete film voor de 20e keer kijkt of gewoon de hele dag gaat slapen… Je kiest zelf wat je wil doen als je ziek bent. Heerlijk!

3) Je kan je lekker laten verwennen

Anderen mogen voor één keer even je eten klaarmaken, drinken komen brengen of je favoriete waterijs kopen tegen de keelpijn. Kijk wel uit dat je dit niet overdrijft, want dan krijgen mensen al snel genoeg van je 😉

4) Het is goed voor de lijn

Wel of geen buikgriep.. als ik ziek ben, heb ik in ieder geval nooit echt honger, dus ik eet alleen het hoognodige. Gelukkig maar, want het is niet alsof je veel calorieën verbrand met in bed liggen.

5) Geen vervelende klusjes

Alles wat op je takenlijst stond, kun je nu zorgeloos voor je uit schuiven. Die mail beantwoorden? Tsja, daar moeten ze maar begrip voor hebben. Moest je je kamer opruimen? Ja, dat kan nu echt niet hoor!

6) Je mag erbij lopen als een zwerver

Geen zorgen, als je ziek bent mag je eruit zien alsof je al een maand op straat woont. Je haar door de war, geen make-up en in mijn geval mijn bril opzetten in plaats van mijn lenzen indoen. Al moet ik zeggen, dat als je dan weer eens lekker onder die warme douche, dat ook wel heel erg fijn is!

Oké ik moet zeggen, deze voordelen gelden waarschijnlijk alleen als je ‘gewoon’ een griepje hebt. Als je echt doodziek bent en alleen maar kunt liggen en slapen, dan ben je het natuurlijk al snel zat.

Maar toch: wat vind jij het voordeel van ziek zijn?

Take care,

Ciaoo ! X

Mijn favoriete film allertijde

Hoi allemaal!

Ondanks dat ik niet een enorme filmfreak ben, heb ik toch een aantal films die ik altijd kan blijven kijken. Hoe vaak ik ze ook gezien heb. Ik moet toegeven, het zijn 9 van de 10 keer van die meidenfilms, die gewoon lekker wegkijken. Ik kijk ook veel liever een goede komedie dan een actiefilm, gewoon omdat ik liever niet te veel na wil denken bij een film. Maar mijn favoriete film is toch wel The Breakfast Club.

Het is een film uit 1985, al best oud dus. Het gaat over 5 totaal verschillende type jongeren die op een zaterdag moeten nablijven. Ieder om een andere reden. Je hebt de sporter, de nerd, het modepoppetje, de weirdo en de crimineel. Ze zijn totaal verschillend en werken elkaar ernstig op de zenuwen. Maar door de dag heen groeien ze steeds meer naar elkaar toe en kom je meer over hen te weten.

Dit linkt misschien best saai, maar het is zeker het kijken waard! Ik vind het een mooie film, juist omdat alle stereotypes op de middelbare school (high school) ontkracht worden aan het einde. En aan het einde blijkt wel; elk huisje heeft zijn kruisje..

De trailer:

Ik ben benieuwd of jullie deze film kennen? Let me know! En verder ben ik benieuwd wat jullie lievelingsfilm is, of jullie lievelingsgenre op film gebied!

Ciaoo! X

Het is weer warm weer!

Hoi allemaal!

In een winkel werken heeft zo zijn voordelen. Je kunt onbeschaamd mensen kijken! Zeker met het warme weer van gisteren en ook wel dit weekend, zie je een hoop types voorbij komen, die je liever niet altijd wil zien!

Het-is-mooi-weer-dus-hallo-blote-benen- type
Ach zijn we dat niet allemaal een beetje? Iedereen die geen geld of tijd voor de zonnebank heeft en dat kleurtje niet van zichzelf heeft, moet er uiteindelijk aan geloven dat er een dag komt dat die melkflessen de wereld mogen zien. Vroeger had ik hier nog wel moeite mee, maar ach, ik heb er best wel schijt aan gekregen.

De ik-laat-al-mijn-lichaamsbeharing-lekker-zien – man
Ja, ik wil niet discrimineren, maar toch zijn dit vaak mannen. Mag ik ze even voor je uit tekenen? Vaak iets wat gezet, met een te groot kleurrijk hemd die wat te laag zit, zodat zowel bij de borst, oksels en rug haar te zien is. Oja en bij de benen, maar dat vergeef ik ze maar even!

De ik-dacht-dat-hier-het-strand-was – vrouw
Dit zijn dan weer vaak vrouwen. Tsja hoe kan ik dit omschrijven. Je hebt zomerkleding en je hebt half naakt lopen. En dit type gaat meer richting de laatste optie.

Het ik-ben-mijn-deo-kwijt- type
Uh ja.. deze mensen ruiken gewoon naar.. zweet. Meer kan ik er niet over zeggen. En ja ik weet dat het warm is en dat men zweet, maar kom op. Spuit die deo maar even wat vaker op.

Het ik-houd-gewoon-stug-mijn-zonnebril-op type
Mensen die ook in de winkel gewoon met hun zonnebril op blijven lopen. Hier hoeft het trouwens geen 30 graden voor te zijn hoor.. Maar ik vind het zo asociaal!

Het ik-heb-het-alsnog-koud- type
Die mensen die alsnog in dikke truien binnen komen zetten. Halloohoo! Ik ben een koukleum, maar zelfs ik houd het op een hempje met dit weer. Ik zag zelfs een paar weken terug iemand in zijn winterjas door de stad banjeren terwijl het boven de 20 graden was!

Het – oelala- type
Helaas komen deze niet vaak in de winkel, je vindt ze eerder op het strand. Zeg maar.. als je begrijpt wat ik bedoel.. dus.

Welk type ben jij? Kan natuurlijk ook iets heel anders zijn, let me know! Oh en neem dit niet te serieus hea mensen, ik wil niemand beledigen. Het is bijna zomer! Doe en draag lekker wat je wil, daar is het mooi weer voor 😀

Ciaoo! X

Update: planking challenge!

Hoi allemaal!

Een tijdje terug had ik een post aangemaakt over mijn planking challenge, dertig dagen lang steeds langer planken. Ik moet zeggen, ik ben er nog steeds mee bezig. Ik heb wel vaker een rustdag gehouden dan eigenlijk mocht.. hihi. Ik ga morgen dag 20 doen, dus dan zijn we bijna drie weken onderweg!

Conclusie: het is zwaar! Het gaat echt overal prima, behalve in mijn schouders en onderarmen. Ik weet niet of ik een verkeerde houding aanneem, maar na een minuut krijg ik echt vreselijk pijn in mijn onderarmen. Dat is natuurlijk ook het deel waar je met je hele lichaam op steunt, maar toch heb ik het idee dat ik iets fout doe. Op internet word wel aangegeven dat dan inderdaad je houding niet goed is, maar ik kan bij mezelf niet ontdekken hoe ik dan wel moet staan!

Op dit moment zit ik op de 150 sec. en ik krijg het echt niet voor elkaar om dit aan één stuk vol te houden. Dit komt echt door die pijn in mijn onderarmen.. jammer! Als iemand hier nog tips voor heeft, graag! Heb nu ook een speciaal fitness matje aangeschaft ervoor, maar zelfs dan houd ik pijn.

Oh, en of ik al resultaat merk? Ja.. ik heb het idee van wel. Of misschien wil ik het graag zien. Vooral aan de zijkanten (de “love handles”)  zijn na mijn idee iets geslonken. Ik ben alleen vergeten foto’s te maken aan het begin.. dus deze heb ik pas na 2 weken gemaakt. Geen belofte dat ik die hier ga delen aan het einde van de challenge hoor!
Hiernaast ben ik voor de 4e keer opnieuw begonnen aan de abs challenge. Dus de buikspieren nog extra trainen. Deze gaan tot nu toe best goed, maar ik ben nog maar bij dag 5…

Ik houd jullie op de hoogte!
Hoelang kunnen jullie achter elkaar planken?

Ciaoo! X